CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010


Για κάποια πράγματα σ' αυτή τη ζωή αξίζει να ελπίζεις
για κάποια άλλα πάλι αξίζει να ξεχνάς...

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Για την στριμμένη πλην φοβερή κυρία Άντζυ...

for mommy
(εμπνευσμένο από 'κείνη για 'κείνη)




Το σώμα μου έχει τη μορφή του παραθύρου
κάποιο θα κλείσει στερώντας μου μια ανάσα
μα κάποιο άλλο θα βρεθεί για ν' ανοιχτεί.
Οι φλέβες μου μοιάζουν να μην έχουν αίμα
που ν' αρκεί προτού μ' αυτό να ξεδιψάσει ο θάνατός μου
αλλά ποιος νοιάζεται για αίμα όταν υπάρχει το νερό,
εκείνο της παλιάς πηγής που λέγεται και μνήμη.
Οι μνήμες μας είναι η αυταρχική δουλεία
που μας κρατά σκλάβους του παντός.
Αλλά μπροστά στο αιώνιο ο πόνος μας
καθώς και η σάρκα μας που χάνεται είν' τ' αναγκαία
τα θύματα πολέμου τ' αναπόφευκτα.
*
*
*
*
*
Υ.Γ.
Σαν ένα ευχαριστώ που πέρασα -επιτέλους, η ανεπίδεκτη- τις εξετάσεις του πιάνου και μπήκα στην "Κατωτέρα". Κάτι που χωρίς την καθοδήγησή της -εντάξει, και την φονική διδασκαλία βλέπε κυνήγι με δίκαννο (αν είχε δίκαννο)- χωρίς την οποία τα μόνα "κλειδιά" που θα ήξερα, θα 'ταν αυτά της πόρτας, και αν, γιατί κι αυτά τα χάνω συνέχεια :P

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Lust for memory...


Σε ψάχνω παντού
χωρίς να σε ψάχνω
δακρύζω για 'σένα
χωρίς να δακρύζω
μελαγχολικά,
σιωπηλά,
χωρίς κανένα ίχνος
κίνησης ή ήχου..
σε περιμένω
ίσως κάποτε να ξαναρθείς
σε 'μένα, για 'μένα
γιατί τόσο πολύ
σ' αγαπώ

*

***

*

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

........


Μου λείπεις. Απλά, δίχως καμία περαιτέρω λέξη να στολίζει την απουσία σου. Μου λείπεις. Αυτή η φράση ακούγεται καλύτερα έτσι. Απλή, σχεδόν κενή. Θλιβερά κενή, χωρίς ίχνος ομορφιάς και ζωής μέσα της. Όπως εγώ από τότε που έφυγες. Μου λείπεις. Μακάρι να ερχόσουν ξανά, να σε κοιτούσα και πάλι μες στα μάτια για να σου πω πως σ' αγαπώ, ακόμη κι αν εσύ γελούσες, ή με περιφρονούσες. Μου λείπεις. Είναι το μόνο που μπορώ να πω, καιρό μετά, παρ' όλο που θα 'πρεπε να υπήρχες μονάχα ως μια θολή ανάμνηση μέσα στο μυαλό μου, στο χρώμα της ομίχλης και με την υφή του ανέμου. Θυμάμαι τις μέρες που γυρνούσαμε πιασμένοι χέρι-χέρι και σκέφτομαι πως τώρα πια τίποτα δεν είναι το ίδιο. Μου λείπεις. Κάποτε μου έδωσες τη καρδιά σου, κι εγώ τη δική μου. Τώρα υπάρχει μονάχα το κενό στο στήθος και των δυο μας. Μου λείπεις. Μακάρι να το έβλεπες αυτό....

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Sea's Dead Sun



Καταδύομαι
σε αυγή χωρίς τέλος
βάθη του ήλιου