CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Lust for memory...


Σε ψάχνω παντού
χωρίς να σε ψάχνω
δακρύζω για 'σένα
χωρίς να δακρύζω
μελαγχολικά,
σιωπηλά,
χωρίς κανένα ίχνος
κίνησης ή ήχου..
σε περιμένω
ίσως κάποτε να ξαναρθείς
σε 'μένα, για 'μένα
γιατί τόσο πολύ
σ' αγαπώ

*

***

*

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

........


Μου λείπεις. Απλά, δίχως καμία περαιτέρω λέξη να στολίζει την απουσία σου. Μου λείπεις. Αυτή η φράση ακούγεται καλύτερα έτσι. Απλή, σχεδόν κενή. Θλιβερά κενή, χωρίς ίχνος ομορφιάς και ζωής μέσα της. Όπως εγώ από τότε που έφυγες. Μου λείπεις. Μακάρι να ερχόσουν ξανά, να σε κοιτούσα και πάλι μες στα μάτια για να σου πω πως σ' αγαπώ, ακόμη κι αν εσύ γελούσες, ή με περιφρονούσες. Μου λείπεις. Είναι το μόνο που μπορώ να πω, καιρό μετά, παρ' όλο που θα 'πρεπε να υπήρχες μονάχα ως μια θολή ανάμνηση μέσα στο μυαλό μου, στο χρώμα της ομίχλης και με την υφή του ανέμου. Θυμάμαι τις μέρες που γυρνούσαμε πιασμένοι χέρι-χέρι και σκέφτομαι πως τώρα πια τίποτα δεν είναι το ίδιο. Μου λείπεις. Κάποτε μου έδωσες τη καρδιά σου, κι εγώ τη δική μου. Τώρα υπάρχει μονάχα το κενό στο στήθος και των δυο μας. Μου λείπεις. Μακάρι να το έβλεπες αυτό....

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Sea's Dead Sun



Καταδύομαι
σε αυγή χωρίς τέλος
βάθη του ήλιου

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Της ανεπίδεκτης μνήμης μου που νοσταλγεί τέρατα...



Ξέρω πως βιάστηκες να 'ρθεις
μα πάλι έφυγες μια μέρα πριν το Πάντα,
αγαπημένε...

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Δεσμά της Αναμονής


Δεν ήμουν κανείς μες τον κανένα
- δεν είναι αλήθεια ? -
Δεν είναι ο Έρωτας η πλάνη που σκοτώνει ?
Σαν μία αιθάλη παραλύει την όρασή μου
και απ' τα ερέβη του μυαλού , ποιά η σωτηρία ?
Είναι ο πόνος που αναλώνει το κορμί μου
η στείρα σάρκα και η άπλετή μου θλίψη
σα τορνευτός ιός μέσα στο σώμα μου με καίει
σαν ηλιαχτίδα κι εγώ της νύχτας σου παιδί εκ γενετής .
Σαν μία άβυσσος βαραίνει η Απουσία
τι απελπισία !
Απο Έρωτα θαρρώ , άλλος κανείς
που να πεθαίνει και να γεννιέται πάλι, νύχτες χίλιες
μέσα στη δίνη μιας ακόμη αναμονής
*
*
*
_αφιερωμένο_

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Ανέραστες Στιγμές




Κάποιες στιγμές
οι κραυγές ως δύσμορφες υπάρξεις
θρυμματίζουν τους καθρέφτες

Κάποιες στιγμές
ο πόνος , σαν εφιάλτης
αιχμαλωτίζει τον ύπνο

Κάποιες στιγμές
ακούω έμβρυα που ουρλιάζουν
μέσα σε μήτρας αισχρής , το αίμα

Κάποιες στιγμές
παύουν ν' ανθίζουν ρόδα την άνοιξη
σαν κάποιος χιονιάς να τ' αποτέφρωσε

Είναι αυτές οι στιγμές ,
όπου η καρδιά ραγίζει σα πορσελάνη
απο έναν έρωτα αιχμηρό όπως τρυπήθηκε...

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

The Dead Poem

I'm a dark cloud in a sky of blood

I'm Death that walks on dusty eyes

A sinful word with rotten flesh

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009


Οι μορφές του χρόνου , μοιάζουν αντεστραμμένες
πάνω στους καθρέφτες της ποίησης .

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Dark beautiful gothic..again...



Υπάρχουν μόνο τα κρυφά παράθυρα
που οδηγούσαν κάποτε σ'ένα κρυμμένο ουρανό ,
τώρα μονάχα ολοφάνερες αβύσσους να προσφέρουν

ανοίγω τις κουρτίνες προς νεκρές οπές
μήπως περάσει ένα δείγμα σφριγηλού αέρα
μέσα στην άπνοια της λήθης που αρρωσταίνει
όλα τα εν ζωή μόρια των ονείρων

Δεν έχω όνομα σ'αυτή τη γη , που η οδύνη
κρυφοκοιτάζει αδιάκριτη απο τις χαραμάδες των ματιών

Μονάχα έμαθα να πνίγω τα "εγώ"
μέσα στα ασεβή "πρέπει" της συμπόνιας
όπου μαστίζει η ανιδιοτέλεια του Έρωτα , τον νου
σα σκοτεινός ιός θανατηφόρου ματαιότητος

η αγάπη έρχεται ως μάζα ασθενών ονείρων να συναρπάσει
της σκέψεως τους εσωτερικούς δαίμονες

Ω , τι μόχθος , αγαπημένε , να ποιώ
ευθείες όλες τις κακοτράχαλες οδούς προς τη καρδιά σου ,
πολύχρωμα να βάφω τα ασπρόμαυρα της ζωής μου , μήπως ζήσω
σ'ένα σου μειδίαμα πρόσκαιρης ευθυμίας

μιας και κάποιες φορές σε μετανιώνω
ως στιγμιαία εκδορά στη φιλάσθενη επιφάνεια της ψυχής μου

Δε ξέρω να ζητώ τα πλήρη των δυνατοτήτων
παρά μονάχα όταν τα όριά σου ώς έχιδνες με στενεύουν
και η απουσία σα δηλητήριο εκ του στόματος αυτής , με δολοφονούν
αν και πάντοτε μέσα μου παρατηρώ διόγκωση της τύψεως

Γνωρίζω όλες τις ανεπίδεκτες πτυχές του εαυτού σου

όλες οι όψεις σου συγχέονται στο τρόμο του αγνώστου
όταν το αύριο φθάνει κτήνος να απειλήσει τις ζωές μας

κι όταν εννοώ πως πλην των ματιών σου , που να βρω
δεύτερο δρόμο να διανύσω , τότε αισθάνομαι , απεχθή
τη φρενοπάθεια των στιγμών να με κυριεύει











Υ.Γ.
Ευχαριστώ τη μητέρα μου , Αγγελική ,
που με βοήθησε να βάλω σε μία τάξη τις σκέψεις μου...

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Ροδαλό




Σαν προσωπείο
να φορεί τ' όνειρό μου
κρυμμένο στο ροζ

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009



( painting by Fabian Perez )

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Dark Word in a Dark World


Μια στιλβωμένη ανάσα η στιγμή ,
τυλιγμένη σ' επιδέσμους αδέξιων περιστάσεων

Με τη σιωπή δυσκολεύει η αναπνοή
και μόνο η σύριγγα του ποιήματος περνά ενδοφλεβίως
το συλλαβιστό παυσίπονο του Έρωτα
*
*
*
Α.Κ. - Α.Π.
*
*
*
*
*
thank you my beloved mommy ...

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Της Λήθης Άνοιξη


Οι μνήμες, πάντα , κόκκινοι καρποί
απ' τα ισχνά κλωνάρια της απουσίας
πέφτουν ανάερα στου νου τα κρυφά εδάφη
πριν καν να έρθει των λυγμών η Άνοιξη ,
λυσσαλέα αλαλάζουν ,σαν την αμυγδαλιά ,
και τα λευκά της άνθια , καταχείμωνο

είναι νωρίς ακόμη μια λήθης να επωμίζομαι
- που ως και τα σπουργίτια , την ασιτία τους
παραβλέποντας , αγνοούν -
τον ματωμένο τρύγο




Α.Κ. - Α.Π.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Σκοτεινά Πελάγη...


Μισώ τις σκέψεις που σα κύματα
παφλάζουν , με μανία
χτυπώντας κάθε αμμώδη στέπα του μυαλού
με της Ερινύας τη τρικυμία

λυγμός αφρώδης κι αλμυρός , ο φλοίσβος
ήχος ακέραιος που κυματίζει ημιθανής
πέρα απ'την εκκωφαντική σιωπή της απουσίας

Με τι δύναμη να προσδεθώ
στων ματιών σου τα σκοτεινά κατάρτια ?

ξέρω πως με τη πρώτη ομίχλη
σε βράχια αιχμηρά φιλιά θα με συντρίψεις

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Κρυφό Γράμμα


Σα να μη ξέρω πια την όψη
που η καμπύλη της σελήνης επωμίζεται
τη νύχτα μόνη κι άναστρη εξιστορώ
με την φωνή του πόνου

τραγουδώ της βροχής τα παραμύθια
τις σάρκες της λεπρής σιωπής
που αποσυντίθενται

κι αυτό το ανάξιο κρίμα του μυαλού
πίσω απ' το πρόσωπο
που ως μάσκα αδιαπέραστη κρύβει
την ενδότερη ασκήμια του ποιήματος

όλα όσα δε τόλμησα ποτέ

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Χαϊκού


Γιατί σε κρύβω
στα κόκκινα λόγια μου ?
ρόδινο φίδι
*
Τώρα γνωρίζω ,
του ποιήματος ήσουν
πρώιμο αίμα

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009


Your scream , a rose into the night
I admit that you cry in vain
but hell will give you an exelent sight
don't give a seat in nymphs of pain

as sure as blood is red , and moon is white
Death will come until the Spring
and the night's dark became the light
while I pass through the fire's ring

I keep my eyes close all the day
the sun is too happy to understand
I think I find my only way
to stay the dark everywhere I stand

I lived for love , I lived for dreams
I tired to search myself in life
my home is deep under the ground

Like violin's music my little screams
how honorary to be the tear's wife
your deadly song is all around